osteo

Een whiplash kan vervelende en langdurige klachten geven. Met een paar eenvoudige aanpassingen kunt u uw herstel ondersteunen:

1. Blijf in beweging.
   Lichte bewegingen houden spieren en gewrichten soepel en bevorderen het herstel.

2. Vermijd plotselinge belasting.
   Til geen zware voorwerpen en maak geen abrupte hoofdbewegingen.

3. Luister naar uw lichaam.
   Forceer niets; rust afwisselen met beweging is belangrijk.

4. Pas uw werkhouding aan.
   Zorg voor een goede zithouding en schermhoogte bij bureauwerk.

5. Gebruik warmte of kou.
   Warmte ontspant gespannen spieren, kou kan pijn en zwelling verminderen. 
   

6. Let op uw slaaphouding.
   Een goed kussen dat nek en hoofd ondersteunt, voorkomt extra belasting.

7. Beperk stress.
   Stress kan spierspanning en klachten verergeren; ontspanningsoefeningen helpen.

8. Let op ademhaling.
   Rustige, diepe ademhaling ontspant nek- en schouderspieren.

9. Voorkom langdurig dezelfde houding.
   Wissel regelmatig van houding, zeker bij computerwerk of autorijden.

10. Zoek tijdig hulp.
    Wanneer klachten aanhouden of verergeren, kan osteopathie helpen het herstel te ondersteunen.

Whiplash is de verzamelnaam voor klachten die ontstaan zijn nadat het hoofd een plotselinge heftige beweging heeft gemaakt. Het gaat om een beweging naar voren, naar achteren en/of naar opzij. Deze bewegingen gaan met veel snelheid en kracht gepaard. Daardoor kunnen er onder meer door uitrekking, compressie en verschuiving (micro)letsels ontstaan van allerlei structuren zoals de wervellichamen, de wervelgewrichtjes, de tussenwervelschijven, de gewrichtsbanden, de spieren, de zenuwbanen en het ruggenmerg. Een whiplash ontstaat niet alleen door een auto-ongeluk, maar kan ook ontstaan door sportongelukken, bedrijfsongevallen of gewoon door een ongeluk thuis.

Uit onderzoek blijkt dat 50% van de personen met het whiplash trauma na 3 à 4 weken spontaan herstellen van hun klachten. Bij de overige 50% houden bij 80% van de patiënten de klachten tot een jaar aan en spreekt men van het post-whiplash syndroom.

Klachten
Als de klachten blijven aanhouden en structurele problemen zijn uitgesloten, is het zinvol een osteopaat te raadplegen. Ook wanneer er weinig of geen klachten zijn, is een behandeling aan te raden. Veel klachten (bijvoorbeeld vroegtijdige artrose van de halswervels) komen pas maanden of jaren na het whiplash ongeval tot uiting.

Bij een whiplash trauma registreert men frequent een hele reeks van klachten. Er is meestal sprake van pijn in de nek en hoofdpijn uitstralend vanuit de nek naar het achterhoofd. Mogelijke andere klachten zijn uitstralende pijnen naar aangezicht/armen/wervelkolom, duizeligheid, geheugen/concentratie stoornissen, vermoeidheid, misselijkheid, oog/oorklachten, etc.

In de meeste gevallen blijkt uit technische onderzoeken (CT, RX, EEG) dat er geen structureel probleem aanwezig is zodat men functioneel (osteopatisch) behandeld kan worden. Het gaat hierover de beweeglijkheid van gewrichten, de doorbloeding, geïrriteerde zenuwen, overspannen spieren, etc. Dit beperkt zich volgens de principes in de osteopathie dus niet tot de hals alleen, ook andere structuren worden (op beweeglijkheid) onderzocht (nekwervels, halsbindweefsels, ophangstructuren nieren, hersen/ruggenmergvliezen, middenrif, slokdarm, heiligbeen, enz.).

Behandeling
Bij de behandeling neemt de osteopaat die delen van het lichaam onder handen, die de klacht(en) veroorzaken. Via een zachte (lichte rek) of stevigere benadering, afhankelijk van de belastbaarheid van de patiënt, bewerkstelligt de osteopaat via de handen ontspanning en bewegingswinst waardoor de vloeistofstromen (bloed, lymfe, hersenvocht, etc.) weer gaan stromen en het zelfgenezend vermogen doorkomt. Uw osteopaat vertelt u er alles over tijdens de behandeling, zodat u goed op de hoogte bent van wat er met uw lichaam zal gebeuren.

Een osteopaat kan je helpen achterhalen waar jouw klachten vandaan komen en hoe je lichaam weer in balans kan komen.

Hoofdpijn kan vele oorzaken hebben, maar met deze praktische tips kun je vaak al verlichting ervaren of aanvallen verminderen:

1. Zorg voor een goede werkhouding.
   Zit rechtop met buik tegen tafelblad. Zit/sta bureau wordt aangeraden.

2. Beweeg dagelijks. 
   Kies voor een vorm van beweging die je aanspreekt (wandelen, fitness, yoga, etc.)

3. Let op je ademhaling.
   Gebruik je buik in plaats van je borst.

4. Drink voldoende water.
   Uitdroging kan hoofdpijn verergeren.

5. Vermijd sterke prikkels.
   Fel licht en harde geluiden kunnen triggers zijn.
   

6. Let op voeding.
   Suikers, alcohol en bepaalde kaas- of vleesproducten kunnen migraine uitlokken.

7. Slaapritme is belangrijk.
   Ga elke dag rond dezelfde tijd naar bed.

8. Beperk schermtijd.
   Blauw licht kan hoofdpijn versterken.

9. Ontspan bewust. 
   Ademhalingsoefeningen, meditatie of yoga verlagen de spanning.

10. Laat je lichaam onderzoeken en behandelen door een osteopaat. 
    Structurele spanningen in je buik, nek of rug kunnen ongemerkt een rol spelen.

Hoofdpijn komt op alle leeftijden voor, vooral tussen de 15 en 35 jaar. Hoofdpijn zit niet in de hersenen, maar komt van de zenuwen in de structuren rond de hersenen die geprikkeld worden en zo diverse soorten hoofdpijn kunnen veroorzaken. Naast psychische oorzaken kunnen ook veel fysieke oorzaken een rol spelen. In de osteopathie richten wij ons vooral op de fysieke oorzaken. Spanningshoofdpijn en migraine zijn de meest voorkomende vormen. Slechts 1 op de 6 patiënten met spanningshoofdpijn en slechts 25 tot 50% van de migraine patiënten zijn bekend bij de huisarts.

Spanningshoofdpijn
Bij spanningshoofdpijn registreert men altijd gespannen nekspieren. Eén van de oorzaken kan een blokkade van een nekwervel zijn. Door onvoldoende afvoer van afvalstoffen ontstaat een soort chemische reactie waardoor het spierweefsel ter plaatse overprikkeld en gespannen wordt. Wanneer dit te lang duurt, gaan deze spieren aan de schedel trekken met hoofdpijn tot gevolg. In geval van een blokkade van de 4e nekwervel kan ook een zenuw geprikkeld worden die naar de monnikskapspier loopt. Omdat deze spier aan de schedel aanhecht kan het gevolg nog méér hoofdpijn zijn. Veel spierspanningen in de nek worden ook vaak veroorzaakt vanuit de buik. De reden is dat vanaf het niveau van de 4e nekwervel ook een zenuw (nervus phrenicus) via de borstholte door het middenrif naar het buikvlies loopt. Het buikvlies is een soort zak (ophangstructuur van organen of wel fasciae), waarin de buikorganen gelegen zijn. Wanneer één van deze organen overprikkeld is (voorbeeld: gasvorming in dikke darm door slechte voeding), geeft deze signalen af aan het buikvlies. Via de nervus phrenicus kunnen deze signalen naar het centrale zenuwstelsel ter hoogte van het niveau van de 4e nekwervel geleid worden hetgeen lokaal een blokkade met spierspanning of zelfs ook hoofdpijn kan veroorzaken. Andere mogelijke oorzaken zijn: (schedel)traumata (whiplash, hersenschudding, hersenvliesontsteking), problematiek ter plaatse van de wervelkolom, het bekken, ogen, kaak of voorhoofd – en bijholte(s).

Migraine
Ook bij migraine spelen dergelijke oorzaken een rol. Migraine is een matige of heftige bonzende hoofdpijn aan één zijde van het hoofd die bijna altijd samengaat met misselijkheid en/of braken. Licht en geluid worden dan slecht verdragen. De duur van een migraineaanval varieert van een halve dag tot drie dagen. Migraine is als het doorslaan van de stoppen in de meterkast. Veel migrainepatiënten klagen ook over voedingsintoleranties (prikkelbaar darmsyndroom), het hormonale systeem (menstruatieklachten) en het autonome zenuwstelsel. De 10e hersenzenuw (nervus vagus) legt een relatie tussen de buikorganen en de hersenstam. In geval van een verstoring van de functie van een buikorgaan kan er een soort kortsluiting (de migraine) ontstaan in de hersenstam.

Osteopathie bij hoofdpijn
De behandeling van spanningshoofdpijn of migraine begint altijd met een intake, waarin de osteopaat vragen stelt over de aard van de hoofdpijn, de medische voorgeschiedenis van de patiënt, levensstijl en eerdere behandelingen. Hierna zal de osteopaat niet alleen de nekschouderregio en het hoofd onderzoeken maar ook bewegingsverliezen registreren ter plaatse van de halsregio, borstbeen, middenrif, ophangstructuren buikorganen (vooral lever, dikke darm en maag), wervelkolom en het bekken. Het vrij maken van deze structuren veroorzaakt ter plaatse een verbeterde beweeglijkheid waardoor afvalstoffen beter afgevoerd kunnen worden en het zelfherstellend vermogen van het lichaam geactiveerd zal worden. (Bron: www.henw.org/archief/volledig/id1253-hoofdpijn.html).

Hoewel PDS een hardnekkige aandoening kan zijn, zijn er gelukkig praktische manieren om klachten te verminderen.

Hieronder 10 tips die je vandaag al kunt toepassen:

1. Eet rustig en kauw goed.
   Dit ondersteunt de spijsvertering vanaf het begin.

2. Vermijd gasvormende voeding.
   Zoals kool, uien, peulvruchten en frisdrank.

3. Let op je vezelinname.
   Zowel te veel als te weinig vezels kunnen klachten verergeren.

4. Drink voldoende water.
   Minimaal 1,5 liter per dag.

5. Zorg voor regelmaat in je eet- en slaappatroon.

6. Beweeg dagelijks.
   Al is het maar een wandeling van 30 minuten.

7. Verminder stress.
   Ontspanning is essentieel voor een goed werkende buik.

8. Gebruik een warmtekussen.
   Een warmtekussen helpt bij buikpijn om de spieren te ontspannen.

9. Pas je ademhaling aan. 
   Diepe buikademhaling stimuleert het middenrif en bevordert de doorbloeding.

10. Kies voor puur en onbewerkt.
    Bewerkt voedsel wordt in verband gebracht met darmproblemen. Eet zo natuurlijk mogelijk om je darmslijmvlies gezond en ontstekingsvrij te houden.

Opgeblazen gevoel, winderigheid, buikpijn, obstipatie, diarree …. PDS is de meest voorkomende chronische darmaandoening. Ongeveer 5 tot 20% van de Belgische en Nederlandse mannen en 15 tot 20% van de vrouwen heeft PDS. Ongeveer 75% van de patiënten zijn vrouwen. De helft van de patiënten is jonger dan 35 jaar wanneer de diagnose gesteld wordt en nog eens 40% bevindt zich in de leeftijdscategorie tussen 35 en 50 jaar. [1]

Symptomen
Er is sprake van PDS als men gedurende langere tijd (minstens 12 weken aan één stuk) continue of met korte tussenpauzes buikpijn of een onaangenaam gevoel heeft in de buik met daarbij één of meer van de volgende klachten: opgeblazen gevoel in de buik, afwijkend ontlastingspatroon, abnormale vorm ontlasting, slijm in de ontlasting, gasophoping en een pijnlijke/gevoelige dikke darm. Soms gaat het PDS gepaard met andere klachten zoals rugpijn, misselijkheid, hoofdpijn, herhaaldelijk boeren, moeheid. [2]

Wat kan osteopathie betekenen?
Een osteopaat onderzoekt het gehele lichaam op beweeglijkheid (spieren, gewrichten, ophangstructuren organen, etc.). Om de oorzaak van PDS op te sporen, onderzoekt de osteopaat niet alleen de beweeglijkheid van de ophangstructuren – vliezen rondom de lever en darmen maar ook die van de schedel, borstkas, middenrif en wervelkolom. Ook de functie van de hormonale systemen en de zenuwbanen wordt geanalyseerd. Via zachte- en/of manipulatieve technieken wordt ontspanning en bewegingswinst ter plaatse gerealiseerd hetgeen een activatie geeft van de doorbloeding, bezenuwing en dus het zelfgenezend vermogen in de betreffende regio’s. Aanvullend zal de osteopaat u adviseren aangaande voeding en lichaamsbeweging.

Wat zou jezelf kunnen doen?
Ga ontspannen op de rug liggen, leg je handen onder de navel en realiseer een diepe buikademhaling. Het middenrif is onze grootste bloedpomp! Bij de inademing worden de buikorganen door het middenrif naar beneden gedrukt waardoor het bloed via de lever naar het hart getransporteerd wordt. Bij de uitademing gaat het middenrif omhoog waardoor de buikorganen voorzien worden van vers zuurstofrijk bloed. Voer deze buikmassage rustig en ritmisch uit, het transport van alle vloeistofstromen (bloed, lymfe, inhoud darmen) in de buik wordt op deze wijze krachtig gestimuleerd.

Wetenschappelijk onderzoek
Of osteopathie geschikt is om de klachten van patiënten met PDS te verminderen is onderzocht door Nederlandse osteopaten in samenwerking met een ziekenhuis. Patiënten werden verdeeld over twee groepen. De ene groep kreeg een osteopatische behandeling en de andere groep een standaardbehandeling van een specialist. Van de osteopathiegroep had 68% na zes maanden een grote afname van de klachten en 27% een lichte afname. Bij de groep met de standaardbehandeling had 18% een grote afname van de klachten, 59% een lichte afname en 17% zelfs een toename van de klachten. [3]

Bronnen
1. NHG-standaard Standaard M71 – Prikkelbare darm
2. Schmulson M., Chang L. Diagnostic approach to the patient with irritable bowel syndrome. Am J. Med. 1999 Nov 8;107(5A) 20S-26S
3. Ortho-Institute

Ademhalen lijkt zo vanzelfsprekend, maar veel mensen ademen onbewust op een manier die hun gezondheid, energie en stressniveau negatief beïnvloedt. Een verstoord ademhalingspatroon kan leiden tot benauwdheid, vermoeidheid, spanningsklachten en zelfs een verhoogde prikkelbaarheid van het zenuwstelsel.

Gelukkig kun je met kleine aanpassingen al veel verbeteren. Hieronder delen we tien waardevolle inzichten die je helpen om je ademhaling bewuster, efficiënter en ontspannender te maken. Praktische tips die je direct kunt toepassen in het dagelijks leven of je nu klachten ervaart, herstelt van een ziekte of simpelweg beter wilt ademen.

1. Observeer je ademhaling: waar voel je deze het meest? Borst of buik?
   Leg je hand op je borst en je andere hand op je buik bij een rustige ademhaling zou vooral je buik mee moeten bewegen.

2. Adem door je neus: dit filtert, verwarmt en bevochtigt de lucht.
   Neusademhaling helpt bovendien om rustiger te ademen en activeert het kalmerende deel van je zenuwstelsel.

3. Zorg voor een goede houding: een ingezakte borstkas beperkt de ademruimte.
   Probeer je schouders naar achteren te trekken en je borst open te houden, zodat je longen optimaal ruimte krijgen om volledig uit te zetten.

4. Ontspan je schouders: hulpademhalingsspieren mogen niet het werk overnemen.
   Probeer je schouders bewust naar beneden te laten zakken en de spanning uit je nek te halen, zodat je middenrif de ademhaling effectief kan ondersteunen.

5. Las adempauzes in: adem niet voortdurend hoog of te snel.
   Sta even stil bij je ademhaling, adem langzaam in door je neus en pauzeer kort voordat je uitademt, zodat je ademhaling dieper en rustiger wordt.

6. Beweeg dagelijks: dit stimuleert longcapaciteit én ontspanning.
   Probeer regelmatig wandelingen te maken of lichte rek- en strekoefeningen, zodat je ademhaling niet alleen verbeterd wordt, maar je ook fysieke spanning vermindert.

7. Let op spanningsbronnen: stress beïnvloedt direct het ademhalingsritme.
   Probeer momenten van ontspanning in je dag in te bouwen, zoals meditatie, diepe ademhalingsoefeningen of een korte pauze, om je stressniveau te verlagen en je ademhaling te kalmeren.

8. Gebruik je buik: het middenrif is de hoofdrolspeler, niet je borst.
   Plaats je hand op je buik en voel hoe deze uitzet bij elke inademing; door bewust te ademen via je buik stimuleer je een diepere ademhaling en vermijd je overbelasting van de borstkas.

9. Vermijd langdurig zitten: dit beperkt de ruimte voor je ademhaling.
   Sta regelmatig op, strek je uit en wandel even rond om je ademhalingscapaciteit te vergroten en je spieren te ontspannen, zodat je dieper en vrijer kunt ademen.

10. Laat je begeleiden: een osteopaat kan structurele blokkades herkennen en behandelen.
    Door gerichte behandelingen kan de osteopaat niet alleen de ademhaling verbeteren, maar ook spierspanning verminderen en de algehele balans van je lichaam herstellen voor langdurige verlichting.

Het ademhalen is één van de belangrijkste bewegingen voor ons leven. Mensen zouden enkele dagen zonder eten kunnen; iets korter zonder vocht, maar zonder ademhaling kunnen wij maar één tot enkele minuten. Het onwillekeurig zenuwstelsel zorgt ervoor dat we kunnen ademen zonder het ons bewust te zijn. Hierdoor zijn we in staat de zuurstof op te nemen en kooldioxide af te geven. Echter, onder invloed van stress kunnen dingen veranderen, we houden onze adem in, ademen sneller of ondieper. Na verloop van tijd kan dit leiden tot storingen in de ademhaling (benauwdheid, hyperventilatie), onze houding (pijn nek, rug, schouders, kaken), spijsvertering (zure oprispingen), bloedsomloop (hartkloppingen), het immuunsysteem, stemming (onrust) en zelfs spraak (hik).

Een disfunctionele ademhaling komt bij ongeveer 5-11% van de bevolking voor. Bij mensen met een aandoening op de luchtwegen (astma, bronchitis, COVID – 19, COPD, cystic fibrosis, longontsteking, pleuritis, sarcoïdose, etc.) ligt dit percentage uiteraard hoger.

Ongeveer 80% van de COVID – 19 patiënten ervaren milde tot geen klachten zonder restverschijnselen. Meest voorkomende restklachten zijn: kortademigheid, hoesten, koorts, rillingen – beven, spierpijn, hoofdpijn, keelpijn en verlies van smaak of reuk (bij 85,6% en 88 % van de COVID – 19 patiënten). Na herstel staan vermoeidheid en benauwdheid als restverschijnselen op de voorgrond. Indien men op de intensive care van een ziekenhuis heeft gelegen bestaat aanvullend het risico op doorligwonden, verlies van gewicht – kracht – coördinatie door spierafname (gemiddeld 4 a 5 kilo), schade longweefsel en psychische klachten (verwardheid, depressie).

Osteopathie en ademhaling
De primaire spier voor de ademhaling is het middenrif. De op- en neergaande beweging van het middenrif ‘masseert’ als het ware de buikorganen en werkt als een pomp voor een aanzuigende werking op de vloeistoffen, zoals bloed en lymfevocht, vanuit het onderlichaam. Dit ondersteunt de spijsvertering en eliminatie van afvalstoffen en voorkomt spataderen en oedeem (zwelling) in de benen. Het middenrif werkt ook samen met de bekkenbodemspieren en heeft hierdoor ook invloed op de blaasfunctie.

De ‘hulpademhalingsspieren’ in de nek en borst kunnen de ademhaling helpen door het optillen van de ribben naar voren en opzij. Idealiter worden deze spieren alleen gebruikt in noodgevallen (‘vechten of vluchten’). Bij afhankelijkheid van de hulpademhalingsspieren ontstaat een slechte houding, opgetrokken schouders en het naar voren houden van het hoofd. Dit belemmert het middenrif om efficiënt te functioneren. De resulterende spierspanning activeert ook de reactie op stress en er is een verhoogde kans op hoge bloeddruk en hoofdpijn. Een vicieuze cirkel!

In geval van ademhalingsproblemen (en dus ook na een ziektebeeld als COVID– 19) onderzoekt en indien noodzakelijk behandelt de osteopaat de navolgende structuren;

• (borst)wervelkolom, borstbeen, sleutelbeen en ribben: realisatie bewegingswinst waardoor volledige expansie en ventilatie van de longen;
• middenrif en hulpademhalingsspieren: realisatie ontspanning en indien van toepassing bewegingswinst;
• zenuwstelsel: verstoringen ter hoogte van hals/nekregio kunnen de functie van de zenuw die naar het middenrif loopt verstoren.

Indien noodzakelijk geeft de osteopaat oefeningen mee om u bewust te laten worden van de ademhaling of vindt verwijzing plaats naar een specialist op dit gebied.

Een burn-out komt niet van de ene op de andere dag. Het is het gevolg van langdurige overbelasting, waarbij lichaam en geest langzaam uitgeput raken. In onze praktijk zien we dagelijks hoe stress zich opslaat in het lichaam en op termijn leidt tot uiteenlopende klachten. Herstel vraagt tijd, maar ook inzicht, aandacht en gerichte actie.

Naast behandeling is het belangrijk dat mensen zelf ook weer grip leren krijgen op hun herstelproces. Daarom delen we graag 10 praktische tips die kunnen helpen bij burn-out, overspanning of overprikkeling – afgestemd op het lichaam én de levensstijl.

1. Luister naar je lichaam – en neem signalen serieus
   Vermoeidheid, hoofdpijn, prikkelbaarheid of slapeloosheid zijn geen ‘aanstellerij’, maar waarschuwingssignalen dat je lichaam om rust vraagt.

2. Stel je grenzen en leer ‘nee’ zeggen
   Wees eerlijk over wat je aankunt. Over je grenzen gaan is een van de grootste oorzaken van chronische stress.

3. Creëer een vaste structuur in je dag
   Rust, ritme en regelmaat helpen het zenuwstelsel te herstellen. Begin bijvoorbeeld de dag zonder telefoon en bouw vaste rustmomenten in.

4. Beweeg regelmatig, maar met mate
   Rustige beweging zoals wandelen, yoga of fietsen stimuleert de doorbloeding en ontspant het lichaam – zonder dat het extra energie kost.

5. Zorg voor diepe, herstellende slaap
   Beperk schermgebruik in de avond, houd je slaapkamer donker en koel, en ga dagelijks rond hetzelfde tijdstip naar bed.

6. Voed je lichaam met wat het echt nodig heeft
   Vermijd suiker, alcohol, koffie en bewerkte voeding. Geef de voorkeur aan voedzame, onbewerkte producten met voldoende eiwitten, vezels en gezonde vetten.

7. Leer ademhalingsoefeningen of meditatie
   Bewuste ademhaling (zoals buikademhaling) helpt het lichaam overschakelen naar de ‘ruststand’ van het parasympathisch zenuwstelsel.

8. Laat los wat je niet kunt controleren
   Perfectionisme en controledrang putten uit. Accepteren dat niet alles maakbaar is, geeft mentale rust en ruimte voor herstel.

9. Zoek hulp – je hoeft het niet alleen te doen
   Een osteopaat kan je helpen om je lichaam te ontspannen, spanningsgebieden op te heffen en het zelfherstellend vermogen te activeren.

10. Gun jezelf tijd en wees mild voor jezelf
    Herstellen van een burn-out is geen sprint, maar een proces. Vergelijk jezelf niet met anderen en erken je eigen tempo.

Burn-out is een psychologische term voor het gevoel “opgebrand” te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk of zelfs thuis. Door ons hectisch bestaan in onze huidige samenleving ervaren velen onder ons grote druk. Het moeten presteren op werk, de wens om de ideale huismoeder of huisvader te zijn en ook nog een boeiend sociaal leven er op na te willen houden, kan ingrijpende gevolgen hebben. Burn-out is niet alleen zeer vervelend voor alle betrokkenen, het leidt vaak tot (tijdelijke) arbeidsongeschiktheid of werkloosheid.

Ruim 14 procent van de werknemers in Nederland meldt jaarlijks burn-out klachten. Zo’n 5% van de beroepsbevolking komt als gevolg daarvan langdurig thuis te zitten. Een fikse burn-out leidt gemiddeld tot 242 dagen verzuim. De jaarlijkse verzuimkosten gerelateerd aan een burn-out worden begroot op 1,8 miljard euro. Dat berekenden het CBS, TNO en ArboNed.

Langdurige en vooral negatieve stress zijn de grootste oorzaak van burn-out klachten. Stress zorgt voor een disbalans tussen activiteit en herstel in het lichaam. Als de input vanuit werk, financiën, kinderen, sport, collega, werkgever, etc. te hoog is, raakt de stress-as van hypothalamus, hypofyse en bijnieren oververhit. De bijnieren moeten dan extra hard werken en produceren een verhoogde dosis van de stresshormonen cortisol en adrenaline. Het lichaam kan dan niet meer terugschakelen in zijn versnellingsbak en komt samen met het brein niet meer uit de fase van alertheid. Dit kunnen we even volhouden. Wanneer dit te lang duurt ontstaat een bijnieren uitputting. Naast chronische vermoeidheid klaagt men vaak ook over concentratieproblemen, depressiviteit, duizeligheid, misselijkheid, verminderd libido, hartkloppingen, hyperventilatie, slaapproblemen, vergeetachtigheid, hoofd- en buikpijnen.

De literatuur vertelt ons dat naast foutieve of belastende voeding (suiker, koffie, etc.) ook bepaalde menstypen en groepen van mensen meer risico lopen op een burn-out. Men moet dan denken aan de perfectionisten, mensen die geen nee kunnen zeggen, mensen die niet naar hun lichaam luisteren, met uitstelgedrag, die moeite hebben met verandering en de extreem gedrevenen die het jammer vinden dat de dag slechts 24 uren heeft. Persoonlijke tragedies (overlijden, scheiding, faillissement, etc.) kunnen een burn-out vanzelfsprekend ook in de hand werken. In de klassieke geneeskunde wordt burn-out vaak enkel als een psychologisch probleem gezien. Omdat burn-out zowel psychische als ook fysieke kenmerken met zich meedraagt, zien we in de dagelijkse praktijk dat de beste behandelresultaten gerealiseerd worden wanneer osteopathie samenwerkt met geestelijke hulpverleners. Van groot belang is dat zo snel als mogelijk de stressor (veroorzaker van de stress) weggenomen wordt. In de praktijk is dit niet altijd even gemakkelijk.

Middels uitbalancering van het onwillekeurig zenuwstelsel (stimulatie van het rustgevende parasympatische zenuwstelsel en demping van het stresserende orthosympatische zenuwstelsel) is de osteopaat in staat de patiënt met een burn-out snel uit de alertheidsfase te halen. Veel aandacht zal besteed worden om de bewegingsverliezen in het lichaam in relatie met de wervelkolom, het hormoonsysteem, de bloedsomloop, het spijsverteringsysteem, de thorax, de hals of de schedel in kaart te brengen en uit te balanceren. Aanvullend zullen er adviezen gegeven worden aangaande voeding en levenswijze.