Onder buikklachten valt een grote groep klachten zoals: buikpijn, obstipatie, diarree, winderigheid, maagklachten, refluxklachten, (op)boeren, klachten na operaties, verklevingen, endometriose, zwaar gevoel, opgeblazen gevoel of pijnklachten bij de menstruatie. Als er sprake is van ‘structurele veranderingen’ aan het maag-darm kanaal is het belangrijk dat deze door uw arts behandeld worden. Bij alle maag-darmklachten kan een aanvullend consult bij een osteopaat echter nuttig zijn. Aan de hand van een uitgebreid lichamelijk onderzoek kunnen we vaststellen of er beperkingen in het lichaam aanwezig zijn die het herstelproces belemmeren, of misschien zelfs oorzaak zijn van de klachten.
Ons lichaam werkt als een eenheid. Een goed functionerend spijsverteringssysteem is afhankelijk van een goede beweeglijkheid van maag en darmen, een goede doorbloeding, een goed functionerend zenuwstelsel en de juiste voeding. Door te bewegen wordt de spijsvertering gestimuleerd. Soms echter kan een bepaald deel van de darm niet goed bewegen door de aanwezigheid van spanningen of verklevingen (na operaties of ontstekingen bijvoorbeeld). Hierdoor raakt de doorbloeding verstoord en wordt de functie belemmerd. Als osteopaat zijn we uniek in het opsporen en behandelen van bewegingsbeperkingen ter plaatse van ophangstructuren van organen. Door bewegingen van het middenrif worden onze organen in beweging gebracht, waarbij ze subtiel langs elkaar moeten kunnen glijden.
Beperkingen aan het bewegingsapparaat kunnen ook tot maag-darmklachten leiden. De zenuwen (n. vagus) die het maag-darmsysteem besturen komen vanuit de schedelbasis en hoge nek, lopen door de hals, om vervolgens via de borstkas door het middenrif te gaan om bij de organen terecht te komen. Deze zenuwen reguleren de productie van allerlei maag- en darmsappen en hormonen. Bewegingsbeperkingen in het verloop van deze zenuwen kunnen leiden tot overprikkeling of belemmering van de aansturing van maag of darmen.
Als osteopaat onderzoeken en behandelen wij de beweeglijkheid van de schedelbasis, de nek, de hals, de borstkas, het middenrif, de lage rug, het heiligbeen en ophangstructuren van de organen waardoor een verbeterde doorbloeding en uitbalancering van het zenuwstelsel gerealiseerd wordt.
