Neem ouders van een huilbaby serieus

Digitale Nieuwsbrief - Oktober 2024

Ouders van een excessief huilende baby zijn soms de wanhoop en volledige uitputting nabij. Het blijkt dat huilbaby’s met bijna 2 keer zoveel volume en intensiteit huilen. Het is vaak een heel heftig probleem voor ouders. Ze raken er soms door in een isolement. Ze durven er niet op uit te gaan met hun baby, of mensen te ontvangen. Ook melden ouders van een huilbaby zich vaker ziek, of krijgen psychische klachten.

Maar er gloort hoop; nieuw onderzoek onthult namelijk hoe ouders en hun baby’s het best geholpen kunnen worden en hoe excessief huilen mogelijk zelfs kan worden voorkomen. De bevindingen van de Nederlandse onderzoekers, verbonden aan het Amsterdam UMC en de GGD, zijn terug te lezen in het blad Acta Paediatrica. Wat ouders nodig hebben, is wetenschappelijk te onderbouwen; namelijk zorgprofessionals die hen serieus nemen, adequate kennis van zaken hebben en met een plan van aanpak komen.

Een huilbaby
Alle baby’s huilen weleens. Maar sommige baby’s doen dat zo vaak, dat ze het stempel ‘huilbaby’ krijgen. “We houden in Nederland de definitie aan dat het huilen teveel is als ouders het als excessief ervaren,” legt jeugdarts en onderzoeker Margreet Harskamp uit. “Een andere definitie is dat je kijkt naar het aantal uren huilen per dag, maar in Nederland houden we aan dat de beleving van ouders belangrijker is dan het aantal uren huilen.”

Zorg
Het excessief huilen van een baby trekt een zware wissel op de ouders. En niet zelden melden ze zich – vaak pas vrij laat, wanneer ze de wanhoop en uitputting nabij zijn – bij het consultatiebureau of de huisarts, er vast van overtuigd dat er iets mis is met hun pasgeborene. Soms resulteert het in een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Maar slechts zelden vinden ouders van huilbaby’s zo het antwoord waar ze op hoopten. Want in 95 procent van de gevallen is er geen medische oorzaak voor het excessief huilen te vinden. En het leeuwendeel van de ouders keert dan ook onverrichterzake huiswaarts, niet zelden met een huilende baby én het gevoel dat ze niet serieus worden genomen of zelfs gesterkt in hun overtuiging dat ze zelf, als ouders, falen.

Erkenning en begeleiding
“Bij een urgent acuut probleem kijken we toch snel alleen met een medische blik,” erkent Harskamp. Maar wanneer dat niets oplevert, ontslaat dat zorgprofessionals niet van hun plicht om zich om deze ouders en hun baby’s te blijven bekommeren, zo betogen Harskamp en collega’s in hun nieuwe studie. “Juist dan (als er geen medische oorzaak wordt gevonden, red.) hebben ouders ook behoefte aan erkenning en begeleiding.”

Het missende vierde trimester
Het is belangrijk dat zowel ouders als zorgverleners zich ervan bewust zijn dat de baby – ook al kan er geen medische oorzaak gevonden worden – niet voor niets huilt. Een gezonde huilbaby lijdt namelijk onder wat Harskamp ‘het missende vierde trimester’ noemt. “Een baby ervaart het als een te grote overgang van de buik naar het leventje na de geboorte.”

Meer bewustwording van de transitie waar pasgeborenen middenin zitten en meer kennis over het huilgedrag en de troostbehoefte die daarmee gepaard kan gaan, is niet alleen belangrijk als je een huilbaby hebt. Het kan mogelijk ook helpen voorkomen dat je baby zich tot een huilbaby ontwikkelt, zo is de overtuiging van Harskamp. Daarom is het ook zeker geen gek idee om al tijdens de zwangerschap – naast populaire zwangerschapscursussen en pufklasjes – ook wat tijd vrij te maken om je in de troostbehoefte en huilgedrag van baby’s te verdiepen. “Als je vanaf de geboorte beter kunt inspelen op de behoefte van je baby ontstaat excessief huilen waarschijnlijk minder snel.”