Niet gecategoriseerd

Hoera! Je wordt ouder van een jongetje of een meisje. Je kunt je geluk niet op….tot het moment dat je merkt dat niet alles op rolletjes verloopt. Natuurlijk, ieder kind vertoont weleens onrust of huilt. Dat hoort er nu eenmaal bij. In sommige gevallen vindt dit meer dan gebruikelijk plaats.

Hiervoor zijn diverse oorzaken. De voeding kan een rol spelen (koemelkallergie of een lactose intolerantie). Ook gebeurt er gedurende zwangerschap veel. Zonder dat ouders hier altijd invloed op kunnen hebben, ondergaat de moeder soms veel stress die waarschijnlijk niet aan de toekomstige baby voorbij gaat.

Bij een normaal verlopende bevalling ligt het kindje met het hoofdje naar beneden in het bekken van de moeder. Van hieruit duwen de weeën vanuit het middenrif van de moeder het kindje geleidelijk aan dieper het bekken in. Gedurende dit proces draait het hoofdje over en weer naar links en naar rechts, om uiteindelijk in een gestrekte positie naar buiten te komen. Wanneer dit vloeiend verloopt, is er vrij weinig aan de hand. In de praktijk zien wij veel baby’s die na een te snelle uitdrijving geboren worden met een overprikkeld zenuwstelsel. Soms blijft het kindje als het ware een beetje in het geboortekanaal vast zitten. De aanleiding hiervoor kan zijn een te grote baby, een te smal bekken van de moeder of bijvoorbeeld een navelstreng om de hals van de baby. Wanneer het hoofdje blijft steken kan dit, buiten de spanning van de wervelkolom, zelfs leiden tot een compressie ter hoogte van de bovenste nekwervels en/of de schedelbasis. Soms is een geboorte met een vacuümpomp, tangverlossing of (zoals ook bij een stuitligging) een keizersnede noodzaak.

Symptomen
Klachten die hier uit kunnen voortvloeien zijn onrust, huilen, voorkeurshouding, overstrekken, slaapproblemen, schrikkerig gedrag, zuig en/ of slikklachten. Doordat er vanuit de schedelbasis een hersenzenuw (nervus vagus) loopt, die onder andere het hele maagdarmstelsel voorziet van zenuw impulsen, kan dit ook leiden tot maagdarmklachten zoals buikkrampjes, reflux, obstipatie of juist diarree. Bewegingsbeperkingen van de schedel en wervelkolom kunnen ook op latere leeftijd de motorische ontwikkeling nadelig beïnvloeden. Denk aan problemen met omrollen, kruipen, gaan zitten en lopen. Men zegt ook wel: “als je geluk hebt, is je geboorte het ergste trauma wat je meemaakt in je leven”. Veel klachten van baby’s zijn gebaseerd op een overprikkeld zenuwstelsel. Het spreekt dan ook vanzelf dat liefde, rust, ritme en regelmaat van het grootste belang zijn voor de pasgeboren baby.

Wat kan een osteopaat betekenen?
Ondanks een liefdevolle begeleiding vertonen baby’s soms klachten. Na een bezoek aan de consultatiebureau arts, huisarts of kinderarts blijkt vaak dat de baby structureel gezond is als een vis. De oorzaak is dan vaak functioneel. Osteopathie is dan de manuele geneeswijze bij uitstek die bewegingsverliezen ter plaatse van de schedel(basis), nek, hals, buik bij de baby in kaart brengt. Bewegingsverliezen benadelen ons opvangvermogen, brengen ons uit balans, belemmert een optimale circulatie van vloeistoffen door het lichaam (bloed, lymfe, hersenvocht, etc.) en de algemene ontwikkeling van baby en kind. De technieken bij baby’s en kinderen zijn zacht, gericht op ontspanning en bewegingstoename waardoor het zelfgenezend vermogen geactiveerd wordt. Osteopathie is een veilige behandelingsmethode, er wordt bij baby’s en jonge kinderen nooit gekraakt. Van groot belang is dat indien er sprake is van “ziek zijn” van uw baby of kindje, u eerst een arts raadpleegt.

Ouders van een excessief huilende baby zijn soms de wanhoop en volledige uitputting nabij. Het blijkt dat huilbaby’s met bijna 2 keer zoveel volume en intensiteit huilen. Het is vaak een heel heftig probleem voor ouders. Ze raken er soms door in een isolement. Ze durven er niet op uit te gaan met hun baby, of mensen te ontvangen. Ook melden ouders van een huilbaby zich vaker ziek, of krijgen psychische klachten.

Maar er gloort hoop; nieuw onderzoek onthult namelijk hoe ouders en hun baby’s het best geholpen kunnen worden en hoe excessief huilen mogelijk zelfs kan worden voorkomen. De bevindingen van de Nederlandse onderzoekers, verbonden aan het Amsterdam UMC en de GGD, zijn terug te lezen in het blad Acta Paediatrica. Wat ouders nodig hebben, is wetenschappelijk te onderbouwen; namelijk zorgprofessionals die hen serieus nemen, adequate kennis van zaken hebben en met een plan van aanpak komen.

Een huilbaby
Alle baby’s huilen weleens. Maar sommige baby’s doen dat zo vaak, dat ze het stempel ‘huilbaby’ krijgen. “We houden in Nederland de definitie aan dat het huilen teveel is als ouders het als excessief ervaren,” legt jeugdarts en onderzoeker Margreet Harskamp uit. “Een andere definitie is dat je kijkt naar het aantal uren huilen per dag, maar in Nederland houden we aan dat de beleving van ouders belangrijker is dan het aantal uren huilen.”

Zorg
Het excessief huilen van een baby trekt een zware wissel op de ouders. En niet zelden melden ze zich – vaak pas vrij laat, wanneer ze de wanhoop en uitputting nabij zijn – bij het consultatiebureau of de huisarts, er vast van overtuigd dat er iets mis is met hun pasgeborene. Soms resulteert het in een doorverwijzing naar het ziekenhuis. Maar slechts zelden vinden ouders van huilbaby’s zo het antwoord waar ze op hoopten. Want in 95 procent van de gevallen is er geen medische oorzaak voor het excessief huilen te vinden. En het leeuwendeel van de ouders keert dan ook onverrichterzake huiswaarts, niet zelden met een huilende baby én het gevoel dat ze niet serieus worden genomen of zelfs gesterkt in hun overtuiging dat ze zelf, als ouders, falen.

Erkenning en begeleiding
“Bij een urgent acuut probleem kijken we toch snel alleen met een medische blik,” erkent Harskamp. Maar wanneer dat niets oplevert, ontslaat dat zorgprofessionals niet van hun plicht om zich om deze ouders en hun baby’s te blijven bekommeren, zo betogen Harskamp en collega’s in hun nieuwe studie. “Juist dan (als er geen medische oorzaak wordt gevonden, red.) hebben ouders ook behoefte aan erkenning en begeleiding.”

Het missende vierde trimester
Het is belangrijk dat zowel ouders als zorgverleners zich ervan bewust zijn dat de baby – ook al kan er geen medische oorzaak gevonden worden – niet voor niets huilt. Een gezonde huilbaby lijdt namelijk onder wat Harskamp ‘het missende vierde trimester’ noemt. “Een baby ervaart het als een te grote overgang van de buik naar het leventje na de geboorte.”

Meer bewustwording van de transitie waar pasgeborenen middenin zitten en meer kennis over het huilgedrag en de troostbehoefte die daarmee gepaard kan gaan, is niet alleen belangrijk als je een huilbaby hebt. Het kan mogelijk ook helpen voorkomen dat je baby zich tot een huilbaby ontwikkelt, zo is de overtuiging van Harskamp. Daarom is het ook zeker geen gek idee om al tijdens de zwangerschap – naast populaire zwangerschapscursussen en pufklasjes – ook wat tijd vrij te maken om je in de troostbehoefte en huilgedrag van baby’s te verdiepen. “Als je vanaf de geboorte beter kunt inspelen op de behoefte van je baby ontstaat excessief huilen waarschijnlijk minder snel.”

• Bron; Huisarts en Wetenschap (https://www.henw.org/artikelen/neem-ouders-van-een-huilbaby-serieus)
• Bron; Scientias (https://scientias.nl/een-huilbaby-wat-nu-onderzoek-onthult-wat-ouders-en-babys-echt-nodig-hebben/)
• Bron; Acta Paediatrica (https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/apa.16618)

Medische oorzaak
Bij minder dan 5% van de baby’s die excessief huilen, komt het huilen door een medische oorzaak.

Wanneer als huilbaby beschouwt
Een baby wordt als huilbaby beschouwt als hij of zij meer dan 3 uur per dag onverklaarbaar huilt, 3 dagen per week, gedurende meer dan 3 weken. In Nederland kijken we met name naar de beleving van de ouders. Dit is immers veel belangrijker dan het aantal uren dat een baby huilt.

Hoeveel huilbaby’s 
Ongeveer 10 tot 20% van de baby’s die wordt geboren wordt beschouwd als een huilbaby. Het hebben van een huilbaby kan extreem stressvol zijn voor ouders. Gebrek aan slaap, frustratie en bezorgdheid over de gezondheid van de baby kunnen leiden tot vermoeidheid en soms zelfs postpartumdepressie bij ouders.

Osteopathie
Osteopathie kan ontzettend veel hulp bieden bij een huilbaby. Er is veel wetenschappelijke onderbouwing voorhanden van het positieve effect van osteopathie bij een baby.

Verwijzers 
Nu osteopathie steeds bekender wordt zijn er steeds meer kinderartsen, huisartsen, verloskundige en kraamhulpen die verwijzen naar een osteopaat. Osteopathie is een veilige behandelmethode voor uw baby.

• het huilen zo’n impact heeft op ouders doordat ze dit gewoon héél hard kunnen. Een baby die op volle kracht huilt, produceert hetzelfde volume als een F16-straaljager.

• het huilen van een baby zoveel stress oplevert bij ouders omdat ons brein er megasnel op aanslaat. Op hersenscans van volwassenen is binnen honderd milliseconden een reactie te zien op babygehuil terwijl dit bij andere geluiden veel langer duurt.

• hoe baby’s huilen per land verschilt. Zo huilen Duitse baby’s vaak van hoog naar laag en Franse kinderen doen dit precies andersom. Ongeveer hetzelfde als de manier waarop hun ouders praten.

• de juiste voeding voor, tijdens en na de zwangerschap sterk kan bijdragen aan het welzijn van uw kindje? Houd bijvoorbeeld rekening met sterk pittig eten, koemelk en koffie.

• suppletie van een goede omega 3 en vitamine D3 tijdens en na de zwangerschap sterk bijdraagt aan de ontwikkeling van het immuunsysteem, het brein en de visus. Daarnaast helpt omega 3 en D3 bij het voorkomen van auto-immuun aandoeningen, zwangerschapsdiabetes, zwangerschapsvergiftiging en cognitieve problemen zoals ADHD en autisme.

• het geven van probiotica kan bijdragen aan het voorkomen en verbeteren van darmkrampjes.

• er steeds meer onderzoeken worden gedaan naar de effecten van osteopathie bij baby’s.

Stress op de werkvloer is volgens het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid beroepsziekte nummer 1.
Nederlanders vallen vaker uit door stress op het werk en de werkdruk zal de komende jaren alleen maar toenemen. Dat blijkt uit cijfers en een overheidsadvies. Het afgelopen jaar groeide het aantal mensen dat zich langdurig ziek meldde om stressklachten met 11 procent. Uit cijfers van arbodienstverleners ArboNed en HumanCapitalCare blijkt dat het in bijna een kwart van de gevallen ging om overspanning of een burn-out.

Mannen en vrouwen gaan anders met stress om
De reactie van een man of een vrouw op stress verschilt van elkaar en volgens therapeut Alice Zeilings-Gerritsen heeft dat alles te maken met testosteron. Vrouwen doen er langer over om testosteron aan te maken bij stress dan mannen. Mannen hebben hierdoor sneller de neiging om fysiek te handelen in het geval van stress. Dit uiten ze door middel van ‘vecht-‘ of ‘vluchtgedrag’. Nou, dat verklaart op zich wel een hoop. Volgens Alice kiezen vrouwen er daarentegen vaker voor om de veiligheid of hulp te zoeken: ‘Doordat vrouwen minder geneigd zijn fysiek te handelen ten opzichte van gevaar of stress, voelen ze wel meer en langer angst.’

Stressklachten zijn een trend
Bij 25- tot 35-jarigen komen burn-out vaker voor dan bij mensen in andere leeftijdsgroepen. Zo meldde het CBS in 2021 dat 21 procent van de 25- tot 35-jarigen last heeft van burn-outklachten. Dit verbaast me dus helemaal niets: mijn generatie heeft hoge verwachtingen en veel ambities, maar ondertussen worden we voortdurend afgeleid door onze telefoon en hierdoor verliezen we veel kostbare tijd. Alleen al het idee dat we continu digitaal met iedereen contact kunnen hebben bezorgt mij blinde paniek. En dan heb ik het nog niet eens over social media gehad, waar je de hele dag door kan zien hoe geweldig het leven van andere mensen is, die ondertussen minstens zo gestresst zijn. Helaas, dit is de keerzijde van het digitale tijdperk. Toch maar weer een Nokia aanschaffen?

Stress is besmettelijk
Uit een grootschalig Duits onderzoek blijkt dat stress besmettelijk is. En nee, niet door hoesten of aanrakingen, maar door het observeren van iemand in een stressvolle situatie maakt ook ons lichaam het stresshormoon cortisol aan. Mijn gouden tip: wegwezen bij gestresste mensen.

Muziek helpt tegen stress
De positieve werking van muziek op stress is daarentegen wél wetenschappelijk onderbouwd. Muziektherapie wordt steeds vaker gebruikt om stress, angst en rusteloosheid bij patiënten te verminderen. Speciaal opgeleide en gekwalificeerde muziektherapeuten gebruiken hierbij verschillende elementen van muziek zoals melodie, ritme, tempo, dynamiek en toonhoogte om dichter bij herinneringen en emoties van mensen te komen. Wauw, dit vind ik dus echt bijzonder.

• Stress en de eventuele bijkomende klachten aangepakt kunnen worden door de zogeheten ‘stress-as’ te behandelen?
• bij de osteopathie behandeling van stress ook de bijnieren onder de loep worden genomen?
• Door een osteopathiebehandeling je stresshormonenaanmaak afneemt?
• Osteopathie je doorbloeding stimuleert?
• Je emotionele klachten ook afnemen door de behandeling?

Baby’s die vaak en langdurig huilen hebben soms ongemerkt last van te veel stress. Een heftige zwangerschap en/of bevalling is vaak de aanleiding voor overprikkeling en bewegingsbeperkingen.  De nervus vagus kan ingeklemd raken, waardoor de baby niet goed kan ontspannen. Deze zenuw speelt een belangrijke rol in het zelf herstellend vermogen en de balans tussen inspanning en ontspanning in het lichaam.  

Oorzaak in zenuwstelsel
Maar soms wordt die balans door andere oorzaken verstoord bij je baby dan door een mechanische blokkade in een van de gewrichten. De oorzaak zit dan in het zenuwstelsel zelf. Stresshormonen kunnen tijdens de zwangerschap, tijdens of na de bevalling aan het kind worden doorgegeven. Dat hoeft niet altijd tot veel huilen te leiden, maar het kan wel een signaal zijn.

Andere signalen waar je bij je kindje op kunt letten zijn: vaak overstrekken, ontroostbaar zijn, ongecontroleerde en schrikachtige bewegingen, het afwenden van het hoofdje en/of op alle prikkels (over)reageren. Dit zijn tekenen dat het lichaampje te veel stress ervaart en te weinig ontspant.

Balans herstellen
Gelukkig is daar veel aan te doen. De osteopaat kijkt niet alleen naar spieren en gewrichten, maar ook naar het zenuwstelsel en zijn relaties. Alle onderdelen in het lichaam moeten vrijelijk kunnen stromen dan wel bewegen, voor een gezonde balans en samenwerking. Met zachte manuele technieken kan een osteopaat die balans beïnvloeden, zodat je kindje weer tot rust kan komen. Vaak merk je al verschil na twee of drie behandelingen.

Prikkels van geluid, reuk, wat je ziet, voelt, proeft en doet horen bij het leven. Ook emoties en gedachten geven prikkels. Van tijd tot tijd hebben we allemaal een periode dat het stressgehalte hoger ligt. Je hebt bijvoorbeeld een deadline, een examen of een andere spannende gebeurtenis. De spanningen die hierbij opkomen, zijn in de meeste gevallen gezond en verdwijnen vrij snel. Maar wat als je voor een langere tijd stress ervaart? Dat kan voor zowel lichamelijke als geestelijke klachten zorgen! Osteopathie kan helpen om je lichaam weer stress- en klachtenvrij te krijgen.

Wat is stress?
Stress is het ervaren van spanningen of druk. Van nature zorgt dit ervoor dat je een stuk alerter en geconcentreerder bent. Dit komt doordat er in je lichaam stresshormonen worden aangemaakt. Adrenaline, cortisol en noradrenaline zijn de belangrijkste hormonen om je goed te laten functioneren in stressvolle situaties. Eigenlijk is stress dan een positieve prikkel. Maar wanneer de hormonen te lang en te veel worden aangemaakt, brengt dat juist nadelen met zich mee.

Constant paraat staan
Wanneer je langdurig spanningen en stress hebt, staat je lichaam continu in staat van paraatheid. Dat betekent dat er veel adrenaline aangemaakt wordt. Door de adrenaline stijgt je bloeddruk en je hartslag, staan je spieren op spanning en wordt je ademhaling sneller. Vanuit deze reacties kunnen er lichamelijk klachten ontstaan. Je krijgt bijvoorbeeld last van hoofdpijn, hartkloppingen, vermoeidheid, slaapstoornissen of pijnlijke spieren en gewrichten. En dit kan flink belemmerend zijn tijdens het dagelijkse leven. Stress kan ook een grote invloed hebben op je emotionele en psychische gesteldheid.

Zenuwstelsel
Het lichaam heeft twee zenuwstelsels, namelijk:

1. Het willekeurig zenuwstelsel dat onder invloed van onze wil staat. Hiermee kun je denken, spreken en je spieren aansturen; bewegen.
2. Het onwillekeurige zenuwstelsel dat niet onder invloed van de wil staat en automatisch bijna alle onbewuste functies en processen in je lichaam reguleert (ademhaling, hartslag, bloeddruk, energieproductie, spijsvertering en de stofwisseling).

Het onwillekeurige zenuwstelsel bestaat uit twee regelsystemen de orthosympaticus en de parasympaticus met elk een tegenstelde werking.

De orthosympaticus reageert bij activiteit van het lichaam. Het hart gaat sneller slaan, de ademhaling versnelt ogenblikkelijk, spieren spannen zich aan, de spijsvertering komt stil te liggen en ook andere zintuiglijke waarnemingen worden versterkt. Vergelijk het met het indrukken van het gaspedaal, maar dan van je lijf.

Is het lichaam in rust, dan gaat het parasympatisch systeem werken. De hartslag wordt langzamer, de ademhaling vertraagt, de spierspanning neemt af. Het is het rempedaal van het lichaam en belangrijk omdat het voor herstel zorgt. Het stimuleert de stofwisseling, celvernieuwing en de opbouw van reserves.

Bij te veel stress zijn de twee systemen niet meer met elkaar in balans. De orthosympaticus neemt de overhand. Het lichaam reageert alsof het continu bezig is met een activiteit.

Lichaam in balans brengen
Osteopathie biedt een brede benadering bij de behandeling van stressklachten. Door het herstellen van de balans in het lichaam, het stimuleren van het ontspanningsmechanisme en het verminderen van spierspanning, kan osteopathie helpen bij het verminderen van stress en het bevorderen van ontspanning en welzijn.

Het unieke aspect van osteopathie is dat het niet alleen symptomen behandelt, maar ook kijkt naar de onderliggende oorzaken van stressklachten. Door het verbeteren van de algehele balans en het bevorderen van een gezonde circulatie en ademhaling, kan osteopathie een positieve invloed hebben op het lichaam en de geest.

Iedereen kent wel de ‘vlinders in je buik’ of een ‘onderbuikgevoel’. Veel emoties zijn gerelateerd aan de darmen. Dit wordt toegeschreven aan het buikbrein; een grote hoeveelheid zenuwcellen dat zich onder andere in de darmwand bevindt.

In het midden van de 19e eeuw werd ontdekt dat het spijsverteringsstelsel is bedekt met meer dan 100 miljoen zenuwcellen. Om signalen door te kunnen geven aan de omgeving maakt het buikbrein gebruik van zogenaamde neurotransmitters zoals serotonine en dopamine. Deze stoffen hebben ook effect op de hersenen. Als er bijvoorbeeld te weinig serotonine is, dan worden we somber en depressief of slapen we slecht. Een andere manier om signalen naar de hersenen te sturen is via zenuwvezels die van de buik naar boven lopen en in de hersenen eindigen. Volgens onderzoek verloopt maar liefst 90% van de verbindingen tussen hersenen en buik van beneden naar boven. De invloed van hersenen op de buik is dus niet zo groot als omgekeerd. Het buikbrein regelt niet alleen de spijsvertering, maar heeft ook een belangrijke rol in de immuniteit. In de darmwand bevindt zich een groot deel van de afweercellen. Als er schadelijke bacteriën het lichaam binnendringen, hebben de darmen geen instructies van de hersenen nodig. De tegenaanval wordt direct ingezet. De buik en rug staan nauw in verbinding met elkaar. De voorkant van de rug is namelijk de achterkant van de buik. Een beperkte beweeglijkheid van bijvoorbeeld de dikke darm kan reden zijn voor klachten in de rug. Als bepaalde voedingsmiddelen niet zo goed verteerd kunnen worden, zwellen de darmen een beetje op. Hierdoor komt het omgevende buikvlies op spanning te staan, wat op zijn beurt prikkels doorgeeft aan de zenuw die naar de nek loopt. Overprikkeling van de nekwervels geeft een verhoogde spierspanning in de nek en kan zelfs leiden tot hoofdpijn.

In onze huidige maatschappij worden we continu blootgesteld aan een niet-aflatende stroom van prikkels. Denk hierbij aan een hectische thuis- of werksituatie, druk verkeer en alle informatie die we via social media opnemen. Ook interne prikkels zoals honger, dorst en bloedsuikerschommelingen spelen hierin mee. Al deze factoren kunnen tot een overprikkeld zenuwstelsel leiden en dus ook tot een overprikkeld buikbrein.

Wat kan een osteopaat betekenen?
Op het moment dat er iemand met buiklachten in de praktijk komt volgt er een uitgebreide anamnese om structurele problematieken uit te sluiten. Wanneer deze uitgesloten zijn spreken we van een functionele klacht en is de osteopaat bij uitstek de therapeut om hiermee aan de slag te gaan. Tijdens een manueel onderzoek worden er vaak bewegingsverliezen en verklevingen gevonden in de buik. Denk hierbij aan een spasme van het middenrif, spanning rond de ophangstructuren van de darmen of andere buikorganen en littekenweefsel na buikoperaties. Deze bewegingsverliezen kunnen veel invloed hebben op het functioneren van de wervelkolom en/of andere delen van ons lichaam. Een behandeling is er vervolgens op gericht om bewegingswinst en ontspanning te realiseren via manuele technieken. Dit zorgt er tevens voor dat er meer balans komt binnen het autonoom zenuwstelsel. Dit zenuwstelsel, bestaande uit de orthosympaticus (fight flight) en de parasympaticus (rest and digest), staat onder hevige druk van de dagelijkse stress die we ervaren. Het fight flight systeem is te actief waardoor we niet goed in staat zijn om te herstellen, tot rust te komen, te slapen en te verteren. Een behandeling kalmeert de orthosympaticus en activeert de parasympaticus.

Op het moment dat wij een patiënt met buikklachten in de praktijk zien, zijn de eerste vragen “Bent u al bij de huisarts geweest?” en “Bent u al nader onderzocht (bloed, echo, scan)?”. Indien er pathologisch niks gevonden is, spreken wij van een functionele klacht. Tijdens een osteopathisch onderzoek worden er vaak bewegingsverliezen gevonden ter hoogte van het middenrif, ophangstructuur dunne- en dikke darm, de rug en nek, de blaas en de baarmoeder. Ook het onwillekeurig zenuwstelsel (ortho- en parasympaticus) die onder druk staat door de stress van ons dagelijks bestaan krijgt veel aandacht tijdens de behandeling(en). Via manuele technieken wordt er bewegingswinst en ontspanning gerealiseerd hetgeen een uitbalancering van het zenuwstelsel teweeg brengt. Het deel van het zenuwstelsel dat overprikkeld wordt ingeval van inspanning en stress wordt geremd en het deel dat zorgt voor rust en herstel van het lichaam wordt gestimuleerd.

In Nederland leiden zo’n 60.000 mensen aan het Chronisch Vermoeidheids Syndroom (CVS). De wetenschappelijke werkdefi nitie hiervoor is ME (Myalgische Encefalomyelitis). Als er sprake is van ernstige vermoeidheidsklachten die ten minste zes maanden bestaan en niet aan een herkenbare ziekte kunnen worden toegeschreven, kan er sprake zijn van het Chronisch Vermoeidheids Syndroom. Er is echter gebleken dat er een grote variatie bestaat in de diagnostiek, behandeling, begeleiding en verzekeringsgeneeskundige beoordeling van patiënten met CVS (bron 1). Het is een complexe ziekte die niet aangetoond kan worden met een paar simpele testjes.

Kenmerken
De algemeen gehanteerde criteria van het Chronisch Vermoeidheid Syndroom zijn (bron 2):
1. Uitsluiting van andere aandoeningen;
2. Onverklaarbare vermoeidheid die niet gerelateerd kan worden aan inspanning en die resulteert in een onacceptabele vermindering van het activiteitsniveau;
3. Neurologische klachten, speciaal van cognitieve, autonome of gevoelsfuncties, die gepaard kunnen gaan met emotionele zwakte en/of slaapstoornissen;
4. Stoornissen in variabele parallelle systemen/ algemene functieklachten;
5. Een verloop van terugvallen met een tendens van chroniciteit;
6. Vier van de volgende symptomen bestaan een half jaar of langer: verslechterd geheugen en concentratievermogen, keelpijn, klierklachten, spierpijn– en gewrichtsklachten, ongewone hoofdpijn, verhoging/verergering van de klachten na inspanning.

Wat kan Osteopathie betekenen?
De osteopaat behandelt de bewegingsverliezen in verschillende weefsels. Uit onderzoek bij CVS patienten worden met name bewegingsverliezen in (ophang)structuren van met name de schedel, borsten de halswervelkolom, lever, galblaas, dunne en dikke darm en longen geconstateerd3. Vanuit onderzoek door de Britse osteopaat Perrin bleek dat een jaar na behandelen de klachten met gemiddeld 40% waren afgenomen. Deze verbetering was signifi cant beter dan die in de niet manueel behandelde controle groep, waar zelfs een gemiddelde achteruitgang van 1% te zien was (bron 3). Mogelijk dat het effect van osteopathie bij CVS is te verklaren door een verbeterd functioneren van het (vegatieve) zenuwstelsel, het immuunsysteem, de organen en een verbeterde doorbloeding van de skeletspieren.

Bronnen
1. www.zonw.nl/nl/projecten/projectdetail/multidisciplinaire-richtlijndiagnostiek-behandeling-en-begeleidingvan-patienten-met-het-chronisc/
2. www.medivera.nl/criteria_001.htm
3. www.medivera.nl/MEdag_002.htm