osteo

Osteopaten timmeren aan de weg! Zowel op televisie, internet als in kranten en tijdschriften is osteopathie steeds vaker in het nieuws. Steeds meer (top)sporters zien de toegevoegde waarde van osteopathie voor een betere begeleiding na het krijgen van een blessure of nog belangrijker misschien het voorkomen ervan. Voorbeelden hiervan zijn Arjan Robben (voetbal), Arantxa Rus (tennis), Bieke Wijnmaalen (hockey), Bas van de Goor (volleybal) en Babette Labeij (zangcoach The Voice).

Als sporter vraag je veel van je lichaam. Tijdens een intensieve training of wedstrijd zet je alles in om naar vermogen te presteren. Ons lichaam wenst ons niet teleur te stellen en zet dan ook alle compensaties in om dat ene doelpunt te scoren of zo snel als mogelijk de finish te bereiken. Om optimaal te presteren is een goede uitbalancering van het lichaam noodzakelijk. Dit geldt zowel voor recreatie – als ook voor (top)sporters.

Osteopatische benadering
Blessures ontstaan daar waar bewegingsverliezen zijn ontstaan in het lichaam. De kleinste bewegingsbeperkingen van een bot, gewricht, spier, zenuw, orgaan of zelfs een tand, na bijvoorbeeld een oude enkelkneuzing, (knie)operatie of een klap tegen de kaak kunnen verstorend werken op de fijne coördinatie. Besef wel dat dit ter plaatse vaak een verhoogde spierspanning en een verminderde doorbloeding veroorzaakt. Ons lichaam kan gigantisch veel compenseren, op een gegeven moment kan dit tekort schieten en zakken we door het ijs. Dit is het moment dat de kans op blessures bij belasting te groot wordt.

In de OsteoGroep is veel expertise om zowel preventief als ook in geval van (terugkerende) klachten je hele lichaam uit te balanceren zodat het de belasting van trainingen en wedstrijden weer aan kan. De behandeling begint altijd met een intake, waarin de oorzaak van de klachten en eerdere behandeling(en) geëvalueerd worden. Tijdens het onderzoek zal het gehele lichaam onderzocht worden op bewegingsverliezen. Vooral structuren die in relatie staan met de klacht(en) krijgen veel aandacht. Het vrij maken van beweging blokkades veroorzaakt ter plaatse ontspanning en een verbeterde doorbloeding waardoor het zelfgenezend vermogen krachtig door kan komen.

Lage rugklachten komen veel voor in onze samenleving, 44 % van de Nederlanders heeft hier in meer of mindere mate last van. Met een piek in de leeftijdscategorie 44 – 65 jaar. De pijn lokaliseert zich vooral in de lage rug of in combinatie met pijn in de onderbuik, ter plaatse van de lies, bil of verder een been in tot zelfs mogelijk een voet. Veelal gaan de klachten binnen enkele dagen tot weken vanzelf over. Wanneer de klachten langer dan 3 maanden aanwezig zijn, spreekt men van chronische klachten. Dit betreft 18,2 % van de Nederlanders met lage rugklachten (www.zorginstituutnederland.nl).

Oorzaak
De oorzaak kan zich in de lage rug (wervel blokkade, slijtage, letsel tussenwervelschijf, beknelde zenuw, etc.) maar ook elders in het lichaam bevinden. Zo is de rug voor zijn beweeglijkheid ook afhankelijk van de beweeglijkheid van het bekken, de ribben, het borstbeen, de schedel, een voet, de spieren die aan de rug vastzitten en ook niet te vergeten de ophangstructuren van de organen (fasciae) die in de buik een relatie legt tussen de organen en de wervelkolom. Osteopathie is een van de weinige medische disciplines die holistisch veel belang hecht aan deze relatie. Vandaar een nadere toelichting.

Wanneer we de evolutietheorie mogen geloven dan zijn wij de mens ontstaan uit viervoeters. De wervelkolom met zijn vier steunpunten (poten) kan je dan zien als een kapstok waaraan de jassen (organen) ophangen via verschillende kledinghaken (de ophangstructuren of wel fasciae). Deze fasciae zijn op sommige plaatsen direct verbonden met de wervelkolom en op andere plaatsen indirect via bijvoorbeeld het buikvlies. Doordat we in de loop der jaren rechtop zijn gaan lopen, hangen de organen aan de voorzijde via zijn fasciae ook een beetje naar beneden, wat verklaart dat wij holle en bolle delen van de wervelkolom hebben gekregen.

Littekenweefsel
Door littekenweefsel na bijvoorbeeld een buikoperatie (blindedarm), infecties, traumata, ontstekingen maar ook bijvoorbeeld door gasvorming in de darmen (bij overmatig suiker gebruik) kunnen bewegingsverliezen optreden in de ophangstructuren of fasciae van de organen die nadelig de ademhaling kan beïnvloeden maar ook bijvoorbeeld een grotere trekkracht op de voorzijde van de wervelkolom kan veroorzaken met als mogelijke reactie een verhoogde spanning en wellicht ook pijn van lage rugspieren of zelfs wervelblokkade(s).

In de praktijk heeft een lokale behandeling van een geblokkeerd gewricht of een gespannen spier vaak een korte termijn effect. Op basis van een uitgebreid onderzoek brengt een osteopaat bewegingsverliezen op andere plaatsen in relatie met de lage rug in kaart waarna vervolgens behandeling plaats vindt via een zachte (lichte rek) of stevige benadering (manipulatie). Dankzij de ontspanning en bewegingswinst zullen de vloeistoffen (bloed, lymfe, liquor, etc.) beter gaan stromen waardoor het zelf genezend vermogen geactiveerd wordt.

Effectieve behandeling
Omdat een osteopaat zeer gericht in het gehele lichaam op zoek gaat naar de oorzaak van de lage rugklacht zijn de behandelingen over het algemeen zeer effectief. De uitslagen van meerdere onderzoeken (zie: www.osteopathie.nl) spreken voor zich. Osteopathie vermindert de pijn en verbeterd het functioneren van patiënten met lage rugklachten.

Fibromyalgie is een chronisch pijnsyndroom dat voor komt bij 2% van de volwassenen tussen de 20 en 60 jaar, vooral bij vrouwen. Fibromyalgie wordt ook wel ‘wekedelenreuma’ genoemd en betekent letterlijk ‘pijn in bindweefsel en spieren’. Veel gehoorde klachten zijn o.a. algehele spierpijn en stijfheid, vermoeidheid, spijsverteringsproblemen, stemmingswisselingen en moeite met concentreren.

Fibromyalgie is moeilijk om vast te stellen omdat de symptomen op andere en veelvoorkomende aandoeningen kunnen lijken, zoals het chronisch vermoeidheid syndroom (cvs), de ziekte van Lyme, een gebrek aan vitamine D of vitamine B12. Bovendien is er nog weinig bekend over de oorzaak van fibromyalgie, er lijken veel complexe mechanismen in mee te spelen. Er bestaat op dit moment nog geen behandeling die fibromyalgie kan genezen. De therapie richt zich daarom op het verminderen van de symptomen.

De klachten van fibromyalgie kunnen veroorzaakt worden door afvalstoffen die het lichaam niet kwijt kan raken. Als deze afvalstoffen niet via de normale weg (via de lever, nier, darm, long of huid) uitgescheiden kunnen worden, stapelen deze schadelijke stoffen zich op in het bindweefsel. Dit geeft overgevoeligheid bij het aanraken van specifieke punten o.a. rond pezen en gewrichten. Deze overmaat aan afvalstoffen en de bijbehorende verzuring kan veroorzaakt worden door bijvoorbeeld (langdurige) stress, roken, alcohol, medicatie, overmatig sporten, het verouderingsproces, maar ook door spijsverteringsproblemen. Bepaalde voedingsintoleranties of allergieën die leiden tot een chronisch verminderde bloedcirculatie kunnen leiden tot een ophoping van afvalstoffen in het lichaam. Bovendien kunnen ook littekens als gevolg van een (buik)operatie een verminderde bloedcirculatie veroorzaken. Gevolgen van verzuring en het stapelen van afvalstoffen zijn onder andere spierkrampen, osteoporose, nierstenen en (chronische) ontstekingen.

Wanneer de slaapkwaliteit niet optimaal is, kan het lichaam niet optimaal herstellen en kom je in een vicieuze cirkel terecht van vermoeidheid en pijn. Het zenuwstelsel raakt overprikkeld waardoor je ogenschijnlijk kleine prikkels als pijn kunt gaan ervaren.

Naar de osteopaat
Bij iedereen is het verloop en het voorkomen van de aandoening anders en doordat de klachten sterk kunnen verschillen, zal een osteopaat samen met u op zoek gaan naar de oorzaak van het beperkt functioneren. Tijdens het consult wordt het hele lichaam gecontroleerd op bewegingsverliezen in gewrichten, spieren en de ophangstructuren van organen. Door middel van zachte technieken wordt getracht de mobiliteit te optimaliseren waardoor de vloeistoffen beter gaan stromen (afvoer afvalstoffen) en het lichaam weer in balans kan komen. Patiënten voelen zich energieker, kunnen beter met de pijn omgaan en veelal zal de slaapkwaliteit verbeteren zodat het lichaam zelf ook weer de kans krijgt om op natuurlijke wijze te herstellen. Zo wordt de vicieuze cirkel doorbroken en neemt de levenskwaliteit weer toe.

Hoofdpijn komt op alle leeftijden voor, vooral tussen de 15 en 35 jaar. Hoofdpijn zit niet in de hersenen, maar komt van de zenuwen in de structuren rond de hersenen die geprikkeld worden en zo diverse soorten hoofdpijn kunnen veroorzaken. Naast psychische oorzaken kunnen ook veel fysieke oorzaken een rol spelen. In de osteopathie richten wij ons vooral op de fysieke oorzaken. Spanningshoofdpijn en migraine zijn de meest voorkomende vormen. Slechts 1 op de 6 patiënten met spanningshoofdpijn en slechts 25 tot 50% van de migraine patiënten zijn bekend bij de huisarts.

Spanningshoofdpijn
Bij spanningshoofdpijn registreert men altijd gespannen nekspieren. Eén van de oorzaken kan een blokkade van een nekwervel zijn. Door onvoldoende afvoer van afvalstoffen ontstaat een soort chemische reactie waardoor het spierweefsel ter plaatse overprikkeld en gespannen wordt. Wanneer dit te lang duurt, gaan deze spieren aan de schedel trekken met hoofdpijn tot gevolg. In geval van een blokkade van de 4e nekwervel kan ook een zenuw geprikkeld worden die naar de monnikskapspier loopt. Omdat deze spier aan de schedel aanhecht kan het gevolg nog méér hoofdpijn zijn. Veel spierspanningen in de nek worden ook vaak veroorzaakt vanuit de buik. De reden is dat vanaf het niveau van de 4e nekwervel ook een zenuw (nervus phrenicus) via de borstholte door het middenrif naar het buikvlies loopt. Het buikvlies is een soort zak (ophangstructuur van organen of wel fasciae), waarin de buikorganen gelegen zijn. Wanneer één van deze organen overprikkeld is (voorbeeld: gasvorming in dikke darm door slechte voeding), geeft deze signalen af aan het buikvlies. Via de nervus phrenicus kunnen deze signalen naar het centrale zenuwstelsel ter hoogte van het niveau van de 4e nekwervel geleid worden hetgeen lokaal een blokkade met spierspanning of zelfs ook hoofdpijn kan veroorzaken. Andere mogelijke oorzaken zijn: (schedel)trauma (whiplash, hersenschudding, hersenvliesontsteking) en problematiek ter plaatse van de wervelkolom, het bekken, een oog, kaak of voorhoofd – en bijholte(s).

Migraine
Ook bij migraine spelen dergelijke oorzaken een rol. Migraine is een matige of heftige bonzende hoofdpijn aan één zijde van het hoofd die bijna altijd samengaat met misselijkheid en/of braken. Licht en geluid worden dan slecht verdragen. De duur van een migraineaanval varieert van een halve dag tot drie dagen. Migraine is als het doorslaan van de stoppen in de meterkast. Veel migrainepatiënten klagen ook over voedingsintoleranties (prikkelbaar darmsyndroom), het hormonale systeem (menstruatieklachten) en het autonome zenuwstelsel. De 10e hersenzenuw (nervus vagus) legt een relatie tussen de buikorganen en de hersenstam. In geval van een verstoring van de functie van een buikorgaan kan er een soort kortsluiting (de migraine) ontstaan in de hersenstam.

Osteopathie bij hoofdpijn
De behandeling van spanningshoofdpijn of migraine begint altijd met een intake, waarin de osteopaat vragen stelt over de aard van de hoofdpijn, de medische voorgeschiedenis van de patiënt, levensstijl en eerdere behandelingen. Hierna zal de osteopaat niet alleen de nekschouderregio en het hoofd onderzoeken maar ook bewegingsverliezen registreren ter plaatse van de halsregio, borstbeen, middenrif, ophangstructuren buikorganen (vooral lever, dikke darm en maag), wervelkolom en het bekken. Het vrij maken van deze structuren veroorzaakt ter plaatse een verbeterde beweeglijkheid waardoor afvalstoffen beter afgevoerd kunnen worden en het zelfherstellend vermogen van het lichaam geactiveerd zal worden. (Bron: www.henw.org/archief/volledig/id1253-hoofdpijn.html).

Het ademhalen is één van de belangrijkste bewegingen voor ons leven. Mensen zouden enkele dagen zonder eten kunnen; iets korter zonder vocht, maar zonder ademhaling kunnen wij maar één tot enkele minuten. Het onwillekeurig zenuwstelsel zorgt ervoor dat we kunnen ademen zonder het ons bewust te zijn. Hierdoor zijn we in staat de zuurstof op te nemen en kooldioxide af te geven. Echter, onder invloed van stress kunnen dingen veranderen, we houden onze adem in, ademen sneller of ondieper. Na verloop van tijd kan dit leiden tot storingen in de ademhaling (benauwdheid, hyperventilatie), onze houding (pijn nek, rug, schouders, kaken), spijsvertering (zure oprispingen), bloedsomloop (hartkloppingen), het immuunsysteem, stemming (onrust) en zelfs spraak (hik).

Een disfunctionele ademhaling komt bij ongeveer 5-11% van de bevolking voor. Bij mensen met een aandoening op de luchtwegen (astma, bronchitis, COVID – 19, COPD, cystic fibrosis, longontsteking, pleuritis, sarcoïdose, etc.) ligt dit percentage uiteraard hoger.

Ongeveer 80% van de COVID – 19 patiënten ervaren milde tot geen klachten zonder restverschijnselen. Meest voorkomende restklachten zijn: kortademigheid, hoesten, koorts, rillingen – beven, spierpijn, hoofdpijn, keelpijn en verlies van smaak of reuk (bij 85,6% en 88 % van de COVID – 19 patiënten). Na herstel staan vermoeidheid en benauwdheid als restverschijnselen op de voorgrond. Indien men op de intensive care van een ziekenhuis heeft gelegen bestaat aanvullend het risico op doorligwonden, verlies van gewicht – kracht – coördinatie door spierafname (gemiddeld 4 a 5 kilo), schade longweefsel en psychische klachten (verwardheid, depressie).

Osteopathie en ademhaling
De primaire spier voor de ademhaling is het middenrif. De op- en neergaande beweging van het middenrif ‘masseert’ als het ware de buikorganen en werkt als een pomp voor een aanzuigende werking op de vloeistoffen, zoals bloed en lymfevocht, vanuit het onderlichaam. Dit ondersteunt de spijsvertering en eliminatie van afvalstoffen en voorkomt spataderen en oedeem (zwelling) in de benen. Het middenrif werkt ook samen met de bekkenbodemspieren en heeft hierdoor ook invloed op de blaasfunctie.

De ‘hulpademhalingsspieren’ in de nek en borst kunnen de ademhaling helpen door het optillen van de ribben naar voren en opzij. Idealiter worden deze spieren alleen gebruikt in noodgevallen (‘vechten of vluchten’). Bij afhankelijkheid van de hulpademhalingsspieren ontstaat een slechte houding, opgetrokken schouders en het naar voren houden van het hoofd. Dit belemmert het middenrif om efficiënt te functioneren. De resulterende spierspanning activeert ook de reactie op stress en er is een verhoogde kans op hoge bloeddruk en hoofdpijn. Een vicieuze cirkel!

In geval van ademhalingsproblemen (en dus ook na een ziektebeeld als COVID– 19) onderzoekt en indien noodzakelijk behandelt de osteopaat de navolgende structuren;

• (borst)wervelkolom, borstbeen, sleutelbeen en ribben: realisatie bewegingswinst waardoor volledige expansie en ventilatie van de longen;
• middenrif en hulpademhalingsspieren: realisatie ontspanning en indien van toepassing bewegingswinst;
• zenuwstelsel: verstoringen ter hoogte van hals/nekregio kunnen de functie van de zenuw die naar het middenrif loopt verstoren.

Indien noodzakelijk geeft de osteopaat oefeningen mee om u bewust te laten worden van de ademhaling of vindt verwijzing plaats naar een specialist op dit gebied.

Opgeblazen gevoel, winderigheid, buikpijn, obstipatie, diarree …. PDS is de meest voorkomende chronische darmaandoening. Ongeveer 5 tot 20% van de Belgische en Nederlandse mannen en 15 tot 20% van de vrouwen heeft PDS. Ongeveer 75% van de patiënten zijn vrouwen. De helft van de patiënten is jonger dan 35 jaar wanneer de diagnose gesteld wordt en nog eens 40% bevindt zich in de leeftijdscategorie tussen 35 en 50 jaar. [1]

Symptomen
Er is sprake van PDS als men gedurende langere tijd (minstens 12 weken aan één stuk) continue of met korte tussenpauzes buikpijn of een onaangenaam gevoel heeft in de buik met daarbij één of meer van de volgende klachten: opgeblazen gevoel in de buik, afwijkend ontlastingspatroon, abnormale vorm ontlasting, slijm in de ontlasting, gasophoping en een pijnlijke/gevoelige dikke darm. Soms gaat het PDS gepaard met andere klachten zoals rugpijn, misselijkheid, hoofdpijn, herhaaldelijk boeren, moeheid. [2]

Wat kan osteopathie betekenen?
Een osteopaat onderzoekt het gehele lichaam op beweeglijkheid (spieren, gewrichten, ophangstructuren organen, etc.). Om de oorzaak van PDS op te sporen, onderzoekt de osteopaat niet alleen de beweeglijkheid van de ophangstructuren – vliezen rondom de lever en darmen maar ook die van de schedel, borstkas, middenrif en wervelkolom. Ook de functie van de hormonale systemen en de zenuwbanen wordt geanalyseerd. Via zachte- en/of manipulatieve technieken wordt ontspanning en bewegingswinst ter plaatse gerealiseerd hetgeen een activatie geeft van de doorbloeding, bezenuwing en dus het zelfgenezend vermogen in de betreffende regio’s. Aanvullend zal de osteopaat u adviseren aangaande voeding en lichaamsbeweging.

Wat zou jezelf kunnen doen?
Ga ontspannen op de rug liggen, leg je handen onder de navel en realiseer een diepe buikademhaling. Het middenrif is onze grootste bloedpomp! Bij de inademing worden de buikorganen door het middenrif naar beneden gedrukt waardoor het bloed via de lever naar het hart getransporteerd wordt. Bij de uitademing gaat het middenrif omhoog waardoor de buikorganen voorzien worden van vers zuurstofrijk bloed. Voer deze buikmassage rustig en ritmisch uit, het transport van alle vloeistofstromen (bloed, lymfe, inhoud darmen) in de buik wordt op deze wijze krachtig gestimuleerd.

Wetenschappelijk onderzoek
Of osteopathie geschikt is om de klachten van patiënten met PDS te verminderen is onderzocht door Nederlandse osteopaten in samenwerking met een ziekenhuis. Patiënten werden verdeeld over twee groepen. De ene groep kreeg een osteopatische behandeling en de andere groep een standaardbehandeling van een specialist. Van de osteopathiegroep had 68% na zes maanden een grote afname van de klachten en 27% een lichte afname. Bij de groep met de standaardbehandeling had 18% een grote afname van de klachten, 59% een lichte afname en 17% zelfs een toename van de klachten. [3]

Bronnen
1. NHG-standaard Standaard M71 – Prikkelbare darm
2. Schmulson M., Chang L. Diagnostic approach to the patient with irritable bowel syndrome. Am J. Med. 1999 Nov 8;107(5A) 20S-26S
3. Ortho-Institute

Burn-out is een psychologische term voor het gevoel “opgebrand” te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk of zelfs thuis. Door ons hectisch bestaan in onze huidige samenleving ervaren velen onder ons grote druk. Het moeten presteren op werk, de wens om de ideale huismoeder of huisvader te zijn en ook nog een boeiend sociaal leven er op na te willen houden, kan ingrijpende gevolgen hebben. Burn-out is niet alleen zeer vervelend voor alle betrokkenen, het leidt vaak tot (tijdelijke) arbeidsongeschiktheid of werkloosheid.

Ruim 14 procent van de werknemers in Nederland meldt jaarlijks burn-out klachten. Zo’n 5% van de beroepsbevolking komt als gevolg daarvan langdurig thuis te zitten. Een fikse burn-out leidt gemiddeld tot 242 dagen verzuim. De jaarlijkse verzuimkosten gerelateerd aan een burn-out worden begroot op 1,8 miljard euro. Dat berekenden het CBS, TNO en ArboNed.

Langdurige en vooral negatieve stress zijn de grootste oorzaak van burn-out klachten. Stress zorgt voor een disbalans tussen activiteit en herstel in het lichaam. Als de input vanuit werk, financiën, kinderen, sport, collega, werkgever, etc. te hoog is, raakt de stress-as van hypothalamus, hypofyse en bijnieren oververhit. De bijnieren moeten dan extra hard werken en produceren een verhoogde dosis van de stresshormonen cortisol en adrenaline. Het lichaam kan dan niet meer terugschakelen in zijn versnellingsbak en komt samen met het brein niet meer uit de fase van alertheid. Dit kunnen we even volhouden. Wanneer dit te lang duurt ontstaat een bijnieren uitputting. Naast chronische vermoeidheid klaagt men vaak ook over concentratieproblemen, depressiviteit, duizeligheid, misselijkheid, verminderd libido, hartkloppingen, hyperventilatie, slaapproblemen, vergeetachtigheid, hoofd- en buikpijnen.

De literatuur vertelt ons dat naast foutieve of belastende voeding (suiker, koffi e, etc.) ook bepaalde menstypen en groepen van mensen meer risico lopen op een burn-out. Men moet dan denken aan de perfectionisten, mensen die geen nee kunnen zeggen, mensen die niet naar hun lichaam luisteren, met uitstelgedrag, die moeite hebben met verandering en de extreem gedrevenen die het jammer vinden dat de dag slechts 24 uren heeft. Persoonlijke tragedies (overlijden, scheiding, faillissement, etc.) kunnen een burn-out vanzelfsprekend ook in de hand werken. In de klassieke geneeskunde wordt burn-out vaak enkel als een psychologisch probleem gezien. Omdat burn-out zowel psychische als ook fysieke kenmerken met zich meedraagt, zien we in de dagelijkse praktijk dat de beste behandelresultaten gerealiseerd worden wanneer osteopathie samenwerkt met geestelijke hulpverleners. Van groot belang is dat zo snel als mogelijk de stressor (veroorzaker van de stress) weggenomen wordt. In de praktijk is dit niet altijd even gemakkelijk.

Middels uitbalancering van het onwillekeurig zenuwstelsel (stimulatie van het rustgevende parasympatische zenuwstelsel en demping van het stresserende orthosympatische zenuwstelsel) is de osteopaat in staat de patiënt met een burn-out snel uit de alertheidsfase te halen. Veel aandacht zal besteed worden om de bewegingsverliezen in het lichaam in relatie met de wervelkolom, het hormoonsysteem, de bloedsomloop, het spijsverteringsysteem, de thorax, de hals of de schedel in kaart te brengen en uit te balanceren. Aanvullend zullen er adviezen gegeven worden aangaande voeding en levenswijze.

In Nederland heeft 20 tot 30 % van de bevolking slaapproblemen. De statistieken wijzen uit dat het gebruik van slaapmedicatie (met de nodige bijwerkingen) nog steeds toeneemt. De meest voorkomende oorzaken zijn: (langdurige)stress, onregelmatig slaapritme (ploegendienst, jetlag, etc.), onvoldoende daglicht, cafeïnerijke dranken na 18.00 uur, zware maaltijd voor het slapen gaan, elektromagnetische straling van de mobiele telefoon. Ook van belang voor een ieder is dat men zich dient te beseffen dat het blauwe licht van een tablet, smartphone of televisie voor het slapen gaan, het hormoon melatonine (wat het dag en nacht ritme reguleert) afbreekt.

Er zijn veel slaapproblemen. De meest voorkomende is slapeloosheid. Dit uit zich in niet goed in kunnen slapen of niet goed door kunnen slapen. Andere slaapproblemen zijn: snurken, tanden knarsen, rusteloze benen, slaapapneu, nachtmerries, nachtangst, slaapwandelen, etc.

Het hormoon melatonine
Iedereen maakt het slaaphormoon melatonine aan. Naarmate we ouder worden neemt de productie af, waardoor ouderen minder slapen. Melatonine wordt geproduceerd door de epifyse (pijnappelklier). Zodra het donker wordt (registratie via het netvlies van de ogen) komt er melatonine vrij in het bloed en het hersenvocht. Dit is het signaal voor het lichaam om de dagactiviteiten te verminderen en zich voor te bereiden op de nacht. Melatonine geeft dus rust en herstelt het lichaam, wat essentieel is voor een optimale gezondheid. De stof ondersteunt het hart- en bloedvatenstelsel, beschermt tegen vrije radicalen, ondersteunt het immuunsysteem, vermindert spanningen en heeft een gunstige werking op ouderdomsverschijnselen. Wordt het licht, dan stopt de melatonine productie en worden we wakker.

Wat kan osteopathie doen?
In de osteopathie praktijk worden veel slaapproblemen geregistreerd. In de hectische tijd waarin we leven met volle agenda’s, deadlines en de nodige uitdagingen raakt ons zenuwstelsel vaak ook gecombineerd met fysieke ongemakken (snel) overprikkeld. De versnellingsbak staat teveel in een hoge versnelling en het wordt na verloop van tijd steeds moeilijker om in de nacht terug te schakelen naar z’n nul, hetgeen noodzakelijk is voor een goede nachtrust. Osteopathie is de geneeswijze bij uitstek die in staat is via manuele technieken van de schedel, heiligbeen, ophangstructuren organen in de borst-buikholte en wegnemen van blokkades ter plaatse van de (nek)wervelkolom,
middenrif zowel het hormoonstelsel als ook zenuwstelsel weer uit te balanceren. Men komt vervolgens weer in rustiger vaarwater, waarna het dag – en nachtritme zich weer kan herstellen.

Van belang is zich te beseffen niet te snel terug te vallen op verslavende slaapmedicatie. Indien er naast osteopathie extra ondersteuning nodig is voor uw slaapproblemen heeft het eerder de voorkeur gebruik te maken van melatonine tabletjes, homeopathische middelen (valeriaandruppels, lavendel, etc.), kruidenthee of etherische oliën.